پوست سفید یا برنزه ؟ کدوم خشکل تره؟

شما نظر خودتون رو بگید

در اکثر فرهنگ ها، زیبایی طبیعی با ویژگیهای قشر مرفه جامعه تعریف شده و می شود. در گذشته ای نه چندان دور، معیار زیبایی برای زن "سفید و کمی چاق" بود، چرا که کمی چاق بودن نشانه غذای کافی داشتن و در نتیجه، سلامت جسمانی و توانایی باروری بود. همچنین "سفید" بودن که حاصل دور بودن از آفتاب بود، به معنای از کار بیرون معاف بودن و درخانه استراحت کردن، یعنی نشانه بی نیازی از کار و دارایی و ثروت بود. به همین دلیل در بسیاری از فرهنگ ها، "سفید" بودن مورد حسرت همگان بوده و به عنوان نشانه رفاه مورد ستایش قرار می گرفته و "زیبا" شناخته شده است.

در حال حاضر در جوامع غربی، به عکس، "سفید" بودن به معنی دوربودن از طبیعت وآفتاب و ورزش نکردن است. از همین رو، ورزش کردن و لذت بردن از طبیعت و درنتیجه باصطلاح "برنزه" شدن مد شده است (بگذریم که تبعیض علیه رنگ تیره طبیعی پوست در بسیاری موارد همچنان پابرجاست.) همچنین چاقی نشانه پرخوری و بدغذایی است. افرادی که از غذاهای پرچربی و سرخ شده استفاده می کنند، و امکان تهیه غذای سالم مرکب از میزان متناسب مواد غذایی گوناگون را ندارند، یا به علت مشغله زیاد وقتی برای ورزش کردن پیدا نمی کنند، یا اینکه امکان پرداختن هزینه سالن ورزشی را ندارند، معمولا چاق می شوند. اینگونه افراد معمولا از قشرهای پایین هستند که بیشتر از غذاهای آماده و فوری fast food تغذیه می کنند، آگاهی و دقت لازم برای حفظ سلامت جسمانی را ندارند، و یا از امکانات ورزشی محروم هستند. در حالیکه افراد در قشرهای متوسط و بالا که از آگاهی برخوردار بوده و امکان پرداخت هزینه لازم برای غذای مناسب و امکانات ورزشی را دارند، برای حفظ سلامت خود از چاقی می پرهیزند.

اما امروزه متاسفانه لاغری بیمارگونه تبدیل به معیار زیبایی اندام زنانه شده است که هیچ ربطی به سلامت ندارد. یعنی اکثریت قریب به اتفاق زنان اگر غذای سالم بخورند و بطور مرتب ورزش کنند و کاملا مواظب سلامت جسمانی خود باشند، باز هم چنان اندام باصطلاح مانکنی نخواهند داشت.

اما حتی بر اساس همین معیارهای ساختگی نیز، زیبایی یک امر طبقاتی است. زنان طبقه متوسط و بالا در تلاش برای کسب زیبایی، از شیوه های گوناگون استفاده می کنند که از رژیم غذایی و استفاده از لوازم آرایش گرفته تا جراحی بینی و کشیدن پوست صورت و بزرگ کردن سینه و کوچک کردن شکم و ... را در بر می گیرد. اما زنان طبقات پایین تر که توان تامین مخارج "زیبایی" را ندارند، همچنان "نازیبا" باقی می مانند! به بیان دیگر، با پیشرفت تکنولوژی، داشتن "زیبایی" به یک امر طبقاتی تبدیل می شود. بعضی ها می توانند "زیبایی" صورت و اندام خود را تامین کنند، ولی اکثریت زنان جهان هرگز توان بدست آوردن "زیبایی" را نخواهند داشت.